مقایسه 2 DDR‌ با 3 DDR !

در مبارزه بین حافظه‌ها این سوال مطرح است : ‌۲ DDR‌ بهتر است یا ‌۳ DDR‌؟

امروزه کاربران در مورد انتخاب حافظه رم با انبوهی از ویژگی‌های گوناگون، مانند مشخصات سرعت و ظرفیت مواجه هستند. در اینجا می‌خواهیم شما را در طراحی و جمع کردن رایانه جدیدی که مدت‌هاست آرزوی داشتن آن را در سر پرورانده‌اید، یاری دهیم و قصد داریم سه پرسش را که در ذهن اکثر کاربران در مورد حافظه‌های رم امروزی مطرح است، پاسخ دهیم. ‌

‌۱– آیا ریزپردازنده‌های فنوم‌دو۱، سوکت جدید ‌۳AMD AM‌ ارزش صرف هزینه تهیه حافظه‌های ‌۳DDR‌ را دارند؟
۲– آیا باید هزینه گزاف تهیه حافظه‌های رم سرعت بالا را پذیرفت، یا باید به استفاده از همان رم‌های قدیمی ارزان اکتفا کرد؟
۳– و در آخر، چه مقدار حافظه رم کافی است؟

ما سه نوع از رم‌های موجود در بازار را، با مقادیر مشابهی از ظرفیت حافظه در رایانه‌ای با ریزپردازنده جدید ‌۷Core i‌ اینتل در کنار هم مورد آزمایش قرار داده‌ایم تا به جواب پرسش‌های فوق دست یابیم و شما در اینجا نتیجه کار را به شرح زیر می‌خوانید.

یکی از مواردی که برای ‌AMD‌ به‌صورت یک عادت درآمده، این است که عمدا در مورد به‌کارگیری فناوری‌های جدید حافظه در ساختار مادربوردهای خود دیرتر از اینتل وارد عمل می‌شود. ‌ AMD‌یک‌سال ‌و نیم پس از رقیب دیرینه‌اش اینتل، ناگهان تراشه جدید ‌۳AM‌ که از حافظه رم ‌۳DDR‌ پشتیبانی می‌کند را وارد میدان کرد. ‌برای پی بردن به انگیزه ‌AMD‌ از این عملکرد، تصمیم گرفتیم تا یک ریزپردانده ۸/۲‌گیگاهرتزی فنوم۲ مدل ‌۸۱۰ ۴X‌ را با هر دو نوع حافظه‌های ‌۲ DDR‌ و ‌۳ DDR‌ آزمایش کنیم. اما پیش از این‌که دست به‌کار شویم، لازم است تا نکته‌ای را برای شما شرح دهم که چگونه اغلب ریزپردازنده‌هایی که تنظیم‌کننده حافظه۲‌ ‌در آنها به‌صورت درون‌ساخت و سرخود طراحی شده‌اند، روی آن نوع از حافظه رمی که از آن پشتیبانی می‌کنند، قفل شده‌اند. در مورد اینتل، این کمپانی تصمیم گرفت که ریزپردازنده‌های ‌۷Corei‌ از حافظه‌های رم نوع ‌۳ DDR‌ پشتیبانی کنند، اما ‌AMD‌ که با مطرح ساختن فناوری‌های جدید خود قبلا میلیون‌ها مادربورد سوکت ‌+۲AM‌ را راهی بازار کرده بود، چنین امکانی را در اختیار نداشت. بنابراین یک ریزپردازنده فنوم۲ با تنظیم‌کننده حافظه داخلی پشتیبانی‌کننده از هر دو نوع حافظه‌های ‌۲ DDR‌ و ‌۳ DDR‌ ساخت و معرفی کرد. ‌ ‌

اگر ریزپردازنده ‌۳AM‌ را به یک مادربورد سوکت ‌+۲ AM‌ متصل کنیم، کنترل‌کننده حافظه ‌۲ DDR‌ آن فعال شده و در صورت اتصال به یک مادربورد ‌۳ AM‌، با حافظه رم‌ ۳ DDR‌ کار خواهد کرد. از نظر تئوری مزیت حافظه‌های ‌۳ DDR‌ بر انواع قبلی آنها یعنی ‌۲ DDR‌، عمیق‌تر بودن کشش داده۳‌ ‌در آنهاست. حافظه‌های رم ‌۳ DDR‌ قادرند در هر چرخه ساعت ۸ بیت داده در مقابل ۴بیت حافظه‌های ‌۲DDR‌ کشش داده ارائه دهند. حال باید ببینیم در واقعیت، چه تفاوت‌هایی از خود نشان می‌دهند.

آزمایش و نتیجه‌گیری اول:
جهت انجام این آزمایش، ابتدا ما ریزپردازنده ۸/۲ گیگاهرتز فنوم۲ ‌۸۱۰ ۴X‌ را به مادربوردی از سری ‌GX790+ DKA2AM‌ متصل کردیم. اول ۴گیگابایت رم ‌۲ DDR‌ با سرعت ۱۰۶۶مگاهرتز را در یک مجموعه سخت‌افزاری کنار هم آوردیم و پس از آن یک‌بار هم این ریزپردازنده فنوم۲ را برداشته و در یک مجموعه سخت‌افزاری دیگر بر روی مادربورد ‌T Delux79A4M 3AM‌ و در کنار رم ۴گیگابایت ‌۱۰۳۳/۳ DDR‌ مگاهرتز د‌ارای وضعیت ۲کاناله قرار دادیم. به‌اضافه گرافیک ‌GTX 8800 GeForce‌ و فضای ذخیره داده وضعیت جامد ‌M SSD‌ – ‌۲۵X‌ و در بستر سیستم عامل ویندوز اکس‌پی ۶۴بیتی ما همچنین آزمایش‌های مشابهی را نیز با رم ۱۶۰۰مگاهرتز به‌عمل آوردیم و اساسا هیچ تفاوتی را مشاهده نکردیم. در آزمایش از پردازش محتوای رسانه‌ای۴‌ ‌تا اجرای برنامه‌های نرم‌افزاری و بازی‌های رایانه‌ای، به‌نظر می‌رسد ‌۳ DDR‌ از نظر کارآیی هیچ اثر و مزیت خاصی را بر ‌۲DDR‌ نشان نمی‌دهد.

آزمایش و نتیجه‌گیری دوم:
جهت انجام این آزمایش ریزپردازنده ‌۷Core i‌ اینتل را برگزیدیم. زیرا ‌۷Core i‌ از خاصیت داشتن تنظیم‌کننده ۳کاناله حافظه برخوردار است و با سرعت موشک گونه‌اش، مناسب‌ترین گزینه برای انجام آزمایشات پهنای باند حافظه۵‌ ‌ما به‌نظر می‌رسید. ما یک مادربورد از سری ‌Eclipes SLI 58X‌ را با یک ریزپردازنده ۲/۳گیگاهرتز ‌۷Core i‌، یک کارت گرافیک ‌۲۸۰ Geforce GTX‌، یک فضای ذخیره داده وضعیت جامد ‌-M SSD25X‌ و سیستم عامل ویندوز ویستای ۶۴بیتی را برگزیدیم و رم را ۶گیگابایت از نوع ‌۱۶۰۰/۳ DDR‌ مگاهرتز و ۶گیگابایت ‌۱۰۶۶/۳ DDR‌ مگاهرتز گرفتیم، که هر دو از رم‌های ۳کاناله هستند. تراشه ‌۷Core i‌ با رم ‌۱۰۶۶/۳ DDR‌ پهنای باند ۲۵گیگابایت بر ثانیه را در دسترس گذاشت و با رم ‌۱۶۰۰/۳ DDR‌ دسترسی به پهنای باند ۳۸گیگابایت بر ثانیه را میسر ساخت. این در حالی است که پهنای باندی که انواع رم ۲کاناله ‌۲ DDR‌ ارائه می‌کنند بیش از ۱۳گیگابایت از پهنای باند حافظه نیست. نتیجه آزمایشات با ‌۷Core i‌ در یک ساختار مجموعه سخت افزاری رایانه‌ای مشابه اثبات نمود که با به‌کار بردن رم تک کاناله درصدی از کارآیی کاسته شده و از دست می‌رود، رم ۲‌کاناله به‌مراتب بهتر عمل می‌کند و رم ۳کاناله، بهترین کارآیی را به شما ارائه می‌دهد.

آزمایش و نتیجه‌گیری سوم:
در این مرحله از این آزمایش از قطعات سخت‌افزاری مشابه مرحله۲ استفاده می‌شود و تنها انواع مختلف و مقادیر متفاوتی از حافظه رم به‌کار برده شده است. در اولین ساختار مجموعه سخت‌افزاری از ۲واحد ۱گیگابایتی حافظه رم ‌۳ DDR‌، در دومین ساختار از ۳واحد ۱گیگابایتی رم ‌۳ DDR‌ سرانجام در سومین ساختار، ۳ واحد ۲گیگابایتی رم ‌۳ DDR‌ به‌کار بردیم. نتیجه کار تفاوت محسوسی را میان مقادیر رم ۲ و ۳گیگابایت مشخص نشان نداد و فقط با استفاده از ۶گیگابایت حافظه رم بود که با مشاهده افزایش قابل ملاحظه‌ای، سطح کارآیی قابل قبولی ارائه گردید.

نتیجه‌گیری نهایی:
کلام آخر این‌که اگر انتظار چندکارگی۶‌ ‌را از رایانه خود نداشته باشید، مقادیر کم رم و حتی ۲گیگابایت نوع ۲کاناله نیز با ارائه کارآیی قابل قبولی از خود، کفایت می‌کند. اما باید در نظر داشته باشید که ویندوز ویستای ۶۴بیتی برای اجرا نیاز به مقدار حداقل ۳گیگابایت رم داشته و مقدار مناسب توصیه شده برای آن ۶گیگابایت است. ‌ذکر این نکته به این دلیل است که ریزپردازنده‌های امروزی برای چندکارگی و ارائه کارهای فوق‌العاده طراحی شده‌اند. این ریزپردازنده‌ها با این همه هسته‌های پردازشی که دارند، این انتظار را برای کاربران ایجاد نموده‌اند که قادرند چندین برنامه نرم‌افزاری را همزمان بدون هیچ‌گونه افتی در کارایی‌های معمول سیستم به اجرا درآورند. با عدم برخورداری دستگاه از مقادیر کافی حافظه رم، شما توانایی و ظرفیت چندکارگی رایانه خود را تنزل داده و هرگز قادر نخواهید بود تا از حداکثر توانایی رایانه‌تان بهره‌برداری کنید.

منابع
‌anandtech.com‌، ‌amd.com‌
‌newegg.com و intel.com‌

پی‌نوشت
Phenom II.1‌
Memory Controller.2‌
Fetch.3‌
Media Encoding.4‌
Memory bandwidth.5‌
Multi Tasking.6